![[ΠΕΖΑ/20] Πάρανταϊς](/web/image/product.template/1326/image_128/%5B%CE%A0%CE%95%CE%96%CE%91-20%5D%20%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%8A%CF%82?unique=6205649)
Πάρανταϊς
ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟ BOOKER 2022
Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο· μια απλώς μέτρια γκόμενα ήταν, που όμως ήξερε πώς να κουνιέται και να ντύνεται για να ερεθίζει τους άντρες. Γι’ αυτό κι εκείνος ο φαλάκρας, ο κοντοστούπης σύζυγός της την περιέφερε σαν τρόπαιο και δεν σταματούσε να τη χουφτώνει, όταν την έδειχνε στους λεφτάδες φίλους του, που ερχόντουσαν να τους επισκεφτούν στο συγκρότημα πολυτελών κατοικιών Πάρανταϊς.
Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, αλλά αυτός ο σιχαμένος ο χοντρός, ο Φράνκο Ανδράδε, με τις δίπλες στην κοιλιά και τα μπιμπίκια στη μούρη, είχε πάθει εμμονή μαζί της. Μόνο γι’ αυτή μιλούσε και πάντα έβρισκε τρόπο να είναι δίπλα της και να την παίρνει μάτι, όποτε η σενιόρα Μαριάν έβγαινε στην πισίνα με τα δυο κακομαθημένα βρωμόπαιδά της για να κάνει ηλιοθεραπεία.
Ο Πόλο δεν έφταιξε σε τίποτα. Ποτέ δεν το πίστεψε ότι ο Φράνκο σκόπευε στ’ αλήθεια να κάνει αυτό που έλεγε. Ο Πόλο είναι εντελώς αθώος, ο χοντρός φταίει για όλα.
Η συγγραφέας θέλει να κατανοήσει τη βία, όχι απλώς να την καταγγείλει. Ένα απίστευτο επίτευγμα αυτοελέγχου, ένα σύγχρονο αριστούργημα.
The Times Literary Supplement
Ο αναγνώστης πρέπει να προειδοποιηθεί ότι αυτό το βιβλίο σφύζει από βία. Το ταλέντο της Μελτσόρ συνίσταται στο ότι μπολιάζει το «κακό» με ψυχολογική πολυπλοκότητα.
The New York Times
Για την Εποχή των τυφώνων η Μελτσόρ είχε πει πως ήθελε να γράψει ένα μυθιστόρημα που ο αναγνώστης να μην μπορεί να το αφήσει. Το κατάφερε τότε, το καταφέρνει και τώρα ξανά.
The Guardian
Μολονότι το μυθιστόρημα μπορεί να διαβαστεί σε μια καθισιά, δεν είναι εύκολο να το καταπιείς με τη μία, να κοιτάξεις τη βία κατάματα, αβοήθητος.
The Harvard Review
Το «Πάρανταϊς» στο Βήμα
(...) πώς θα μπορούσε να συνοψιστεί η πλοκή στο μυθιστόρημα της Μελτσόρ; To «παλαβό σχέδιο» του ευκατάστατου Φράνκο να κατακτήσει το σώμα της σενιόρας Μαριάν, της παντρεμένης και σαγηνευτικής γειτόνισσάς του στο «Πάρανταϊς», διασταυρώνεται δραματικά με τον «στόχο ζωής» του Πόλο, να αποτινάξει την κατάφωρη αδικία που βιώνει και να διεκδικήσει την ελευθερία.
Η Φερνάντα Μελτσόρ, αφενός, με γλώσσα περίτεχνη και πυρετώδη που έχει τις καταβολές της στον Φόκνερ και, αφετέρου, ένα βλέμμα εμβαπτισμένο στο όραμα του Μπολάνιο, συνθέτει ένα θαυμάσιο και πολυπλόκαμο θρίλερ, ψυχολογικό, υπαρξιακό, κοινωνικό, εν τέλει βαθιά πολιτικό. Η ίδια φαίνεται να διερευνά, μέσα από τα κείμενά της, το λογοτεχνικό ύφος που ταιριάζει στη βία, στην περίπλοκη φύση της και στις διαδρομές της, εξωτερικές και εσωτερικές, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Το «Πάρανταϊς» στην Καθημερινή
Τα βιβλία της είναι μυθιστορηματικά δοκίμια πάνω στον χαμό –έχουμε μια καθαρή λογοτεχνία του χαμού εδώ πέρα–, μια (επιτυχής) προσπάθεια όχι απλώς να κατανοήσει τη βία, αλλά να συνομιλήσει επί ίσοις όροις μαζί της, να προχωρήσει στην ανατομία μιας κοινωνίας εγγενώς πατριαρχικής, βουτηγμένης στη δυσπραγία, στην πνευματική ανέχεια, στην απάθεια και στο μίσος. Η Μελτσόρ δεν κάνει κάποιου είδους καταγγελία στα βιβλία της, είναι πολύ μοντέρνα για κάτι τέτοιο. Γίνεται η φωνή της απελπισίας και εκρήγνυται εκεί μέσα. Και γίνεται επίσης ο ήρωάς της με έναν τρόπο που σε τρομάζει: πώς τα κατάφερε αυτή, μια εκλεπτυσμένη νεαρή Μεξικανή συγγραφέας, βραβευμένη, πολυμεταφρασμένη, με πολλές διεθνείς συνεργασίες, να υποδυθεί με τέτοιον πόνο έναν μισογύνη αλκοολικό έφηβο που κοιμάται στο πάτωμα, σε ένα παλιόσπιτο όπου η τηλεόραση παίζει όλη μέρα, με μια μάνα-τέρας, με μια δουλειά εξοντωτική, μεγαλωμένο σε ένα κτηνώδες περιβάλλον τρόμου, ζόφου, συμμοριών, γυναικείας κακοποίησης και βίας; Και μάλιστα να τα κάνει αυτά με μια πρόζα ακριβείας, λεπταίσθητη, στοχαστική και λαμπερή σαν να την έχεις πασπαλίσει με χρυσόσκονη;
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Ένιωσε πως έβραζε μες στο ζουμί του
Γιατί, που να πάρει ο διάολος, δεν τον είχε επιστρέψει κατευθείαν το φάκελο, λέγοντας, με όση περιφρόνηση μπορούσε να επιδείξει: Δεν τα χρειάζομαι τα δωράκια σας, ευχαριστώ πολύ; Γιατί δεν της τον είχε τρίψει στα μούτρα αφού την έφτυνε προηγουμένως και της έλεγε ότι δεν ήταν παρά μια τσούλα, ένα ξέκωλο, που τη συντηρούνε άλλοι και που το παίζει κυρία μοιράζοντας τα ψιλά που είχαν περισσέψει του άντρα της; Και γιατί στο διάολο δεν του είχε δώσει τα χρήματα στο χέρι, σαν κανονικός άνθρωπος; Φοβόταν μη λερωθεί απ’ τη βρωμιά του Πόλο, μη μολυνθεί από την πλέμπα και τη φτώχεια;
Η Fernanda Melchor γεννήθηκε το 1982 στη Βερακρούς του Μεξικού, όπου και σπούδασε δημοσιογραφία. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στα: The Paris Review, La Palabra y el Hombre, Letras Libres, Excélsior, Le Monde Diplomatique, και αλλού. Έχει βραβευτεί, μεταξύ άλλων, με το Anna Seghers-Preis (2019). Αναγνωρίζεται σαν μία απ’ τις σημαντικότερες και πιο πρωτότυπες νέες φωνές της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Από το ΔΩΜΑ κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο της Η εποχή των τυφώνων (2021), που ήταν κι αυτό υποψήφιο για το Διεθνές Βραβείο Booker.
ΦΕΡΝΑΝΤΑ ΜΕΛΤΣΟΡ
Πάρανταϊς
Τίτλος πρωτοτύπου: Páradais
Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου & Θάνος Σαμαρτζής
Διορθώσεις: Μαριλένα Καραμολέγκου
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Ogust
132 σελ.
15€
Κυκλοφορία: Φεβρουάριος 2023
Σειρά: τα πεζά / 20
ISBN: 978-618-5598-18-1